Lieve mama

Dit is de eerste keer dat ik je een brief schrijf,hetis nu al zo,n 5 maanden geleden dat je stierf.Ik mis je verschrikkelijk, ik zou nog zo graag wat tegen je willen zeggen het doet er niet eens toe wat.Je was voor mij het allerbelangrijkste in mijn leven en het voelt nu leeg en eenzaam.Ook al leeft papa nog ik heb met hem niet wat ik met jou had.Lekker kletsen over niks tien keer per dag bellen over niks.Ik ga vaak naar je graf en verzorg het zo mooi mogelijk,maar toch vind ik jou daar niet en dat had ik zo gehoopt dat ik dan daar mijn rust kon vinden.Lieve mama als je van daarboven kan kijken geef me dan een seintje,want daar geloofde je zo in,dat er meer was tussen hemel en aarde.
Lieve mama ik hou heel veel van je en ik zal je nooit vergeten denk elke minuut van de dag aan je.
dikke kus esther

hoi pa....het is al weer even geleden dat ik je een berichje schreef maar dat komt doordat ik je heel erg mis en jij geen een dag uit mijn hoofd ben. een heleboel mensen die ik ken en tegen kom of die in de winkel komen, herinneren mij aan jou en helpen die dag mijn gedachten weer om jou niet te vergeten. gelukkig maar maar daar in tegen word het gemis steeds groter. ik mis je stem al was het maar even door de telefoon. natuurlijk wensen we je een goed jaar daar waar je bent, ik hoop dat je het daar beter hebt dan hier het afgelopen jaar.ik heb me de kerst een kaarsje op tafel gehad en die heeft behalve de nacht twee dagen gebrand hij was voor jou heb je hem gezien.trouwens elk kaarsje wat ik aansteek brand ik voor jou. pap ik mis je , je bent nu alweer bijna een jaar weg maar het lijkt wel of ik je gisteren nog aanraakte.wat een klote dagen zijn dit toch, hoe moet ik dit verder gaan doen. als je dekans krijgt wil je me dan erbij helpen? ik weet dat je contact kon krijgen met mensen op afstand in leven dus misschien kan jij dit nu ook nog wel.laat het me even weten hoe dan ook.pap ik hou van je en ik mis je, je was nog veel te jong 55.......toch!!!aankomende weken heb ik nog veel meer tijd om aan je te denken omdat ik dan voorlopig thuis ben door mijn knie, maar dan schrijf ik je weer gauw en dan spreek ik je weer.oke?pa heel veel liefs van ons. ik hou van je EDITHxxxxxxxxx

lieve willem op 14 december heebn ik en de kids voorgoed afscheid van je moeten nemen maar ik kan je nu al zeggen dat ik je noit zal vergeten ooit zal ik weer bij jou zijn en dan blijven we voor altijd samen dan laat ik je nooit meer gaan ik hoop dat je nu je rust heb gevonden waar je zo naar verlangde op het laatst en zoals het al op het lint stond vechten hoeft niet meer rust nu maar uit ik zal je altijd blijven missen maar als ik je maan fluister dan zal je er voor me zijn kieve lieve willem en papa vergeten doe we je nooit

Lieve Bertus,

Wat een op luchting dat het bijna allemaal voorbij is.Geen feestende mensen meer ik kon er slecht tegen.
Al dat vrolijke gedoe en maar proberen mee te doen.

Ik hoop zo dat je ons heb kunnen zien.
De kerstdagen vielen nog mee vergeleken met oudejaarsavond.
Jammer dat je jongetje niet aanwezig was.
De afstand tussen onze zoon en mij lijkt wel groter te worden sinds wij afscheid van je moesten nemen.
Als je kunt stuur hem maar veel kracht en wijsheid toe ik bereik hem nauwelijks meer.
Samen met het feit dat jij dood bent is het allemaal wat veel aan het worden.
1 januaria 2004, 13 maart 1 jaar weg van hier.
Het lijkt wel gisteren en soms heel lang geleden.
Lieve Bertus ik schrijf je wel weer een keer met de hoop dat je dit kunt lezen.
Ik kan en wil je niet los laten het is zo gemeen allemaal dat niemand meer iets voor je kon doen. ASBESTKANKER niks meer aan te doen in 3 maanden dood.
Je broer Cees is hopelijk dicht bij je en je vader en moeder.
Voor altijd in mijn hart.
Hou veel van je.
Dag lieverd.
Je meissie Marian

Lieve Bertus,

Wat een op luchting dat het bijna allemaal voorbij is.Geen feestende mensen meer ik kon er slecht tegen.
Al dat vrolijke gedoe en maar proberen mee te doen.

Ik hoop zo dat je ons heb kunnen zien.
De kerstdagen vielen nog mee vergeleken met oudejaarsavond.
Jammer dat je jongetje niet aanwezig was.
De afstand tussen onze zoon en mij lijkt wel groter te worden sinds wij afscheid van je moesten nemen.
Als je kunt stuur hem maar veel kracht en wijsheid toe ik bereik hem nauwelijks meer.
Samen met het feit dat jij dood bent is het allemaal wat veel aan het worden.
1 januaria 2004, 13 maart 1 jaar weg van hier.
Het lijkt wel gisteren en soms heel lang geleden.
Lieve Bertus ik schrijf je wel weer een keer met de hoop dat je dit kunt lezen.
Ik kan en wil je niet los laten het is zo gemeen allemaal dat niemand meer iets voor je kon doen. ASBESTKANKER niks meer aan te doen in 3 maanden dood.
Je broer Cees is hopelijk dicht bij je en je vader en moeder.
Voor altijd in mijn hart.
Hou veel van je.
Dag lieverd.
Je meissie Marian

lieve meiden, Joke en Nynke, met beiden van jullie heb ik zo'n geweldig contact gehad in het afgelopen jaar, in 2003..
ik hoop dat het jullie goed gaat nu.. en dat jullie dicht bij je familie en vrienden zijn, juist met deze dagen..
ik zal jullie nooit vergeten!!! Jullie waren zo ongelooflijk speciaal en bijzonder! Jullie woorden sluiten mooi bij elkaar aan... want jij Nynke hield zo van het liedje; afscheid nemen bestaat niet.. en Joke, het laatste wat je me zei was; tot ooit... geen afscheid dus, maar een tot ziens meiden!
Ik mis jullie!!!!!

heel veel liefs

Marielle

Maandag 29 december 2003

Op woensdag 2 april 2003 is onze moeder van ons heengegaan. Daar hebben wij al een kaarsje voor aangestoken. Maar dat wij ook onze vader al zo vroeg moesten laten gaan,is niet te bevatten. Het vorige berichtje schreef ik op zondag 11 mei 2003 en precies 7 maanden na dat bericht hebben wij ook afscheid moeten nemen van onze vader. Hij is niet aan kanker overleden, maar in zijn slaap nadat hij tijdens de verzorging van onze moeder een zwaar hart-infarct heeft gehad zonder het te merken. Is daarna erg benauwd geworden en zo zijn we bij de arsten beland.Wij dachten dat het niet zo ernstig zou zijn. Helaas is onze vader maar 71 jaar geworden. Wij dat hij hier bij hoort, want nu zijn onze ouders weer bij elkaar.
Lieve papa en opa,
Bedankt voor alles wat je voor ons en voor mama hebt gedaan. Dat je nu maar weer fijn samen kunt zijn.
Wij hebben gedaan wat we konden en hopen dat jij en mama tevreden zijn met wat wij gedaan hebben.
Dikke kus van ons allemaal.
Angela, John, Tim & Roy
Johanne, Andre, Kevin & Stefanie

Lieve schat,

Het is al weer bijna zeven maanden geleden dat je van ons bent heengegaan. Ik denk veel aan je en mis je heel erg. De stilte in huis doet gewoon pijn... Vorig jaar vierden we nog samen kerst en oud en nieuw, dit jaar valt er voor mij niets te vieren. Ik heb de afgelopen dagen extra veel kaarsjes voor je gebrand en hoop dat mijn boodschap bij je is overgekomen: ik houd van je, mis je en zal je nooit vergeten. Ik heb een grafmonument voor je ontworpen, bestaand uit steen en glas, dat symbool staat voor onze liefde voor elkaar: we waren echt een twee-eenheid. Er wordt druk aan gewerkt en ik hoop dat het in het voorjaar kan worden geplaatst.

Eens komt de tijd dat we elkaar weer zullen zien... Tot die tijd ben ik steeds in gedachten bij je.

Liefs,

Jouw Anne

Plots ben je weg,je voelde het komen.
Dit is jouw weg die je hebt genomen.
We wilden je nog zoveel vragen,je laatste tijd nog op handen dragen.
Ook al zijn wij er nog niet voor klaar:
PAPA,het is goed,rust nu maar.


Ik mis je zo'

Weggaan is iets anders
dan het huis uit sluipen
zacht de deur dichttrekken
achter je bestaan en niet
terugkeren. Je blijft
iemand op wie wordt gewacht.

Weggaan kun je beschrijven als
een soort van blijven. Niemand
wacht want je bent er nog.
Niemand neemt afscheid
want je gaat niet weg.


Ánnegret jij gaat ook nooit weg, jij blijft, altijd. En straks op het bankje in de Nijmeegsestraat zul je in gedachten altijd naast me zitten. Ik mis je, nou al.

Mama

Lieve mama

Ooit zullen we mekaar weer ontmoeten,
God weet alleen wanneer.
Ik weet alleen dat je papa nu kan begroeten,
En wij komen wel een keer.

Het was teveel, het werd te zwaar,
Je lichaam kon het niet meer aan,
En er kwam een tijd,
Dat je van ons heen moest gaan.

Voor iedereen kwam het veel te snel,
M`n zus, voor mij en m`n broer.
Ik kan ook zeggen ik vermoedde het wel,
Maar dat wordt een hele toer.

Er schijnt iets door de wolken,
En ik zie een heldere ster.
Hij lijkt op m`n netvlies te branden,
Ik denk “mama wat ben je ver”..

Over enkele jaren zullen we mekaar weer zien,
Ver van de aarde, hier ver vandaan.
Ik kan nu alleen maar zeggen,
`t is niet leuk dat je heen moest gaan.

Gerard

Lieve Bertus wat mis ik toch.

Alweer 9 maanden ben je weg.
Vraag je niet af waarom, maar zeg het is zo.
Waarom, daar is geen antwoord op.
Laat je leven niet afhangen zei je van één persoon, maar ga door.
Ik hoor het je steeds zeggen.
Ik hou me vast aan die woorden en ga ook door.
December, wat is het nu anders allemaal.
21 december onze trouwdatum 33 jaar hadden we samen geweest, de kerstdagen oud en nieuw alles zal anders zijn.
Nanda die haar vader zo vreselijk mist.
Wat kan ik als moeder, ik heb zelf zoveel pijn.
Je zei ook als ik jullie kan helpen waar ik ook naar toe ga dat je dat zou doen.
Help Nanda je lieve dochter mijn steun en toeverlaat dat verdient ze.
Voor altijd in ons hart.

Jiska, een van de manieren om je niet te vergeten is voor mij om jouw verhaal door te geven via mijn homepage.
We zijn God dankbaar dat toch ook jouw lijden zin heeft gehad. Op die manier dat Hij ook dat kan gebruiken om anderen te laten horen dat jij er klaar voor was...

Je vader,

Johan

Jiska, een van de manieren om je niet te vergeten is voor mij om jouw verhaal door te geven via mijn homepage.
We zijn God dankbaar dat toch ook jouw lijden zin heeft gehad. Op die manier dat Hij ook dat kan gebruiken om anderen te laten horen dat jij er klaar voor was...

Je vader,

Johan

lieve oma
3jaar geleden ben je van ons weggenomen. je had een hersentumor en dat werd je even te veel.ik mis je nog iedere dag en denk nog heel vaak aan je. ik miste je lieve stem op mijn verjaardag en je lieve knuffel.en altijd een schouder om op terug te vallen.ik kon je alles vragen en vertellen.samen gezellig eten tussen de middag.samen bodschappen doen.ik mis je zo!!!!!!!ik hou van je en dat kan niemand ooit nog veranderen.heel veel liefs van je kleindochter linda.

Deze is voor mijn mama.
In februari werdt er kanker bij haar ondekt. Ik dacht ach het is een taaie en zoveel mensen worden genezen.
Het ging alleen steeds slechter maar nog steeds had ik de hoop het komt wel goed.
Toen kwam de conclusie dat het niet over ging maar de kerst zou ze wel halen. Het ging allemaal sneller als we hadden verwacht. Het is nu bijna kerst en we hebben al afscheid moeten nemen.
Ik mis haar zo! Ze zal altijd in mijn gedachten en hart bij me zijn.
dag lieve mama

kus je dochter lizzie

Ter herinnering aan Bertus Koopman
Geboren 26-06-1947
Overleden 13-03-2003

Mijn lieve man Bertus Koopman en vader van onze zoon en dochter is op 55 jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van asbestkanker.3 maanden duurde het moment van ontdekking en overlijden.Deze vreselijke ziekte had 4 jaar geleden al het leven gekost van zijn broer Cees.Beide in hun jongen jaren werkzaam geweest op de rijkswerf in Den Helder.
Mijn Bertus, overleden op 13 maart 2003 vroeg in de ochtend om half 1.
Ik neem je mee in mijn hart, voor altijd.
Het leven is nu zo anders, voor altijd.
Ik hou veel van je, voor altijd.
Nooit meer mijn Bertus.
Voor altijd.
Je vrouwtje Marianne

Waarom bleef je niet bij mama en mij? Ik weet dat je het zo graag wilde. Je hebt zo hard gevochten. Iedere operatie en chemo weer. En toch, het was je niet gegund. Je hebt nooit een echte kans gekregen. Ik zal proberen goed voor mama, jouw vrouw, te zorgen. Maar ik ben ook maar een kind.......

Pap,
Ik mis je zo! Ik kan het niet alleen. Waarom kan ik niet mee bij je zijn? Praten over voetbal, praten over wielrennen? Waarom veranderde alles van de een op de andere dag? Je was mijn grote voorbeeld. De manier waarop ik oud wilde worden en in vier weken was je van mijn held tot stof wedergekeerd. Pap, ik mis je zo!

Ik schrijf dit memoriam.......voor mijn allerliefsr man die 2 oktober 2003 is overleden aan kanker.......53 jaar oud.......ik kan niet beschrijven hoe ik hem mis..........
Leo ik zal nooit vergeten hoeveel je van je Tummel hebt gehouden.......en ik stop nooit van jou te houden......
Elke traan die ik laat is voor jou....het verdriet wat je ziet is vvor jou..ik weet ik moet door.......maar ik mis je zo erg...dat ik niet weet hoe.....
Ik hou van je Leo

18-02-1949 18-08-1992
Ter nagedachtenis aan mijn moeder,
Hanny van den Ouden ? Nieuwenhuizen,
heb ik op 29 november 2003 in het Koningin Wilhelminabos te Dronten ?een boom voor het leven? geplant.

De boom verbindt in weer en wind
de wereld met de wolken
om met zijn takken onze groet
naar boven te vertolken
waar zij, door ons zo teer bemind,
het hemelrijk bevolken?

Ronald van den Ouden

lieve pap
ik mis je zo :-(

lieve addie,
gisteren was het alweer zes maanden geleden, dat je je strijd tegen de kanker in je neusholte moest staken.
er gaat geen dag voorbij of ik denk aan je.
vaak vraag ik me af waarom, dit juist jou moest treffen.
hopelijk heb je nu de welverdiende rust gevonden.
liefs sjaak

lieve mama,<ik mis je heel erg>
Er komt een dag voor iedereen verschillend ,
voor de ene vroeg ,voor de ander laat.
Dat zij ,die jou het leven gaf,
hetzelf weer verlaat.
Er komt een dag dat je alleen bent ,
nooit meer iemands kind,
Nooit was iemand je zo dierbaar
niemand heeft je ooit zo bemind.
Nooit meer dochter van je moeder ,
je kindertijd voorgoed voorbij.
En niemand kan de leegte vullen,
die zij achterliet bij mij.

mijn moeder is op 46 jarige leeftijd overleden op 23-01-2003
haar eerste kleinkind<mijn zoontje werd 1 week eerder op 16-01-2003>ze heeft jeremy net 1 week gekent>ik mis haar ze was mijn vriendin we deden alles samen .mam ik ga door voor jeremy en zal hem veel over jou vertellen.ik hou van je.en je blijft altijd in mijn hart.

veel liefs je dochter chantalle

Dag lieve Mam ik mis je verschikkelijk. Ik had nooit gedacht dat je moeder te moeten missen zo heftig zou zijn. Ik draai vaak per ongeluk jouw telefoonnummer, als ik iemand moet bellen, omdat het in mijn geheugen gegrieft staat. Zou het werkelijk waar zijn ben je nu bij Pap, Paul en Guus. Zelf geloofde je daar helemaal niets van. Ik hoop dat het waar is. Wat zal je dan raar gekeken hebben toen je ze zag.
Veel liefs